Categorie: Nieuws.

Een weekje rust. Even weg van de Kust. Naar de Safari.

Niet in Afrika. Maar bij de buren, in Nederland. De Beekse Bergen.

Het beestje kriebelde, om deze beestjes in beeld te brengen.

Vandaag trek ik een laatste keer de deur dicht van het Az Damiaan. Fier terugkijkend op twee boeiende (corona)jaren.

Elke dag waren we een aanspreekpunt, in en buiten het ziekenhuis. We ondersteunden alle diensten, in woord en beeld.

📈 webinars & symposia
https://lnkd.in/eGmq6Rvv
🎙 podcast
https://lnkd.in/e7uYerpz
📰 magazine
https://lnkd.in/e9Jun_er
🎥 clips
https://lnkd.in/eGfDmzHR
🎧 events
https://lnkd.in/e73bt5kE
📧 interne/externe nieuwsbrieven
https://lnkd.in/e8_E2Fp
🖥 website
https://lnkd.in/e89iVHhN

Ruim twee weken nadat storm Odette over de kust raasde, zijn de gevolgen nog steeds zichtbaar op het strand.

In Oostende mogen strandcabines dit jaar tot eind oktober blijven staan. Een maatregel omdat de cabines door corona pas later in gebruik konden genomen worden. Veel plezier zullen de cabinehouders deze maand echter niet hebben. Het strand is nog steeds een ravage na de passage van storm Odette. Op sommige plekken ligt het zand er metershoog bij. Hier en daar liggen er nog losse deuren in het zand. Medewerkers van de stad zijn sinds de storm dagelijks in de weer met puin (lees: zand) ruimen. 

Aan alle mooie verhalen komt een eind. Ook aan mijn loopbaan als journalist. Na 15 jaar leg ik mijn pen en notitieboekje neer.

Het is het einde van een tijdperk. Maar ik kijk heel positief terug. En dankbaar. Dat ik vijftien jaar lang heb mogen schrijven voor Het Nieuwsblad en De Standaard. Dat ik ook nieuws mocht aanleveren voor de Krant van West-Vlaanderen, Radio 2, Focus-Wtv, Tips, …. Dat zelfs VRT en VTM mij wisten te vinden bij exclusief nieuws.

Fier ook. Op enkele nationale primeurs. Maar vooral op de goede contacten die ik de afgelopen jaren heb opgebouwd. Goede tipgevers zijn van goud waard en een pak betrouwbaarder dan pakweg Facebook als bron.

Als journalist heb ik altijd geprobeerd om evenwichtig te schrijven. Om de informatie/boodschap juist weer te geven. Kritisch wanneer het moest, maar vooral correct. De basis van journalistiek, waarvan ik nu afscheid neem.

Het freelancen werd er niet gemakkelijker op de afgelopen jaren. Vooral sinds de fiscale ruling op auteursrechten. Ook twee weekends op drie van dienst zijn wordt vaak onderschat. Zeker in combinatie met het gezinsleven.

Dus zijn we vooruit beginnen kijken. In het leven moet je stappen durven zetten. En kansen aangrijpen. Dat is wat ik nu doe. De tijd was er rijp voor.

Vanaf volgende maand word ik ‘Stafmedewerker PR en Communicatie’ in het AZ Damiaan van Oostende, waar ik samen met collega Kevin Mollet zal instaan voor het communicatiebeleid.

Een uitdaging waar ik enorm naar uitkijk. Om nieuwe mensen te leren kennen. Om bij te leren. Het begin van een nieuw, mooi verhaal.

Boeiende tijden.

KVO staat op de rand van de afgrond. Geen licentie voor eersteklassevoetbal, en een nakend faillissement. Het relaas van een ‘weireldploegsje’ dat begon als een stripverhaal, maar uiteindelijk een ongeziene soap werd.

‘Op zoek naar Ronald Inho’, zo heette de strip die Marc Coucke vier jaar geleden lanceerde over zijn ‘weireldploegsje’. In de hoofdrol Coucke himself. KVO ging op zoek naar aanvallende versterking en trok daarvoor naar Brazilië. Het verhaal stond toen niet eens ver van de realiteit. Coucke trok topspelers als Fernando Canesin, Frank Berrier, Jordan Lukaku, en later Silvio Proto en Nicolas Lombaerts aan.

Er werd een nieuwe stadionvleugel gebouwd. Inclusief ruime vip-zaal waar Coucke na elke thuiswedstrijd het beste van zichzelf gaf als charmezanger. “KVO is zijn speeltuin”, klonk het bij de supporters. Niemand die klaagde.

Het voetbal aan zee bloeide sportief als nooit tevoren. Twee keer op rij Play-off 1, de bekerfinale, een dubbele Europese confrontatie met Marseille. Maar zoals zo vaak duren mooie sprookjes niet lang. “Het was artificieel”, omschreef Ludo Vandewalle, Chef Voetbal van Het Nieuwsblad, recent. “KVO was kunstmatig opgepompt tot een stabiele eersteklasser, maar de jaarrekeningen verraadden kunst- en vliegwerk met de portefeuille van Coucke als vangnet”.

Op 20 december 2017 werd KVO abrupt van zijn wolk geschud. Coucke trok naar Anderlecht, en moest een overnemer vinden. Zo snel mogelijk, of de deal met Anderlecht viel in het water. Manchester City leek geïnteresseerd, maar haakte af op de korte deadline. Coucke kwam uiteindelijk terecht bij goede vriend Peter Callant. Een transfer waar critici meteen vragen bij stelden. “Omdat deze overname financieel onmogelijks is”, klonk het. Volgens supportersfederatie Kustboys is het hier fout gelopen. “Bij deze niet-correcte overname van de aandelen tekende Coucke eigenlijk ons doodvonnis. Door een onderlinge deal waardoor hij zelf geld kon recupereren, zoals het optrekken van de tribunehuur en via transfergelden”.

Callant stak hart en ziel in de club, maar gaf na een jaar de fakkel door aan Frank Dierckens. Samen met ceo Patrick Orlans zou hij het schip rechttrekken. Maar de woelige wateren bleven, en begin januari nam Orlans ‘in onderling overleg’ afscheid van KVO. In werkelijkheid hadden ze elk een andere visie in het nieuwe overnamedossier. Want KVO stond intussen voor de vierde keer in zes jaar tijd in de etalage.

Dierckens liet een bod van 5,15 miljoen euro voor een volledige overname links liggen. Zelf zwaaide hij met de interesse van de Amerikaanse Pacific Media Group, waarbij hij voorzitter kon blijven. De deal sloeg echter af, omdat PMG geen akkoord vond rond de tribune en de schulden aan Coucke. Weg noodzakelijke kapitaalsverhoging van 2,7 miljoen euro, en een ‘no go’ van de licentiecommissie waren de gevolgen. En dus staat KVO aan de rand van de afgrond. Wat begon als een stripverhaal, is een soap geworden. Met Marc Coucke nog steeds in een hoofdrol. Want KVO tekent beroep aan bij het BAS én zal de licentie van Anderlecht – én dus Coucke – betwisten. “Omdat hij de overname van KVO blokkeert en de toekomst van de club in gevaar brengt”.

Supporters: “Van koning tot kwal van Oostende”

De supporters zien de soap rond KVO met lede ogen. Voor velen is Marc Coucke de boeman. “Marc Coucke dacht dat KVO de Romeinen waren en hijzelf Julius Caesar. Geef het volk brood en spelen, en zo houden we ze rustig”, reageert vaste abonnee Marvin van der Horst.
Ook Davy Dewachter van Kustboys Leffinge is bang voor de toekomst. “Wat een triestige zaak is het aan het worden tussen KVO en Coucke. Wat jaren geleden een man met aanzicht was, de patroonheilige voor Kustboys LEffinge, de koning van KVO, begint nu meer en meer de kwal van Oostende te worden. In deze moeilijke corona tijden vraagt Anderlecht steun en solidariteit. Waar is Coucke zijn steun naar KVO toe? Ik ben kwaad, teleurgesteld, maar wel nog hoopvol dat alles goed komt”. Op sociale media zijn sommige supporters milder voor Coucke, en wijzen ze ook naar het huidig bestuur. “Al maanden krijgen we te horen dat de overname rond is, maar niets bleek minder waar te zijn. De voorzitter had toch ook kunnen weten dat Coucke geen cadeaus zou uitdelen? Hadden ze op het eerste overnamebod ingegaan, dan was KVO al gered”.

Dit artikel was ook te lezen in Het Nieuwsblad.

De start van de paasvakantie. Traditioneel een drukke periode aan de kust, maar niet in coronatijden. Zo bleek maandagmorgen tijdens onze ochtendwandeling op het strand en de zeedijk van Oostende.

De eerste voorjaarsstorm Ciara laat haar sporen na op de stranden aan de Belgische kust. Op sommige plekken zijn de kliffen meer dan anderhalve meter hoog.

Een krachtig natuurfenomeen, in beeld.