Woensdagmorgen, 10uur. Twee dagen na de zware loodsbrand bij een vishandelaar in Oudenburg (foto 1) bezoeken we de kazerne van de Gistelse brandweer. Het korps slaagde er maandagavond in, samen met de collega’s van Oostende, om een zware uitslaande brand binnen het half uur onder controle te krijgen. De brandweer had de oproep binnengekregen om 23.03uur. Exact vijf minuten later was de eerste brandweerwagen al vertrokken. Straffe gasten, die een reportage verdienen, vonden we.
De brandweer van Gistel kan een beroep doen op zo’n zestig vrijwilligers. Mensen zoals u en ik, met een dagelijkse job, maar die tijdens, voor, of na de werkuren actief zijn als brandweerman. Zoals maandagavond bijvoorbeeld. Of beter: maandagnacht. Of nog beter: dinsdagmorgen. De laatste brandweermannen waren na de brand pas om 4.08uur ’s morgens terug in de kazerne. Eerst nog de wagens en het materiaal opnieuw vertrekkensklaar maken, en dan naar bed. Voor heel even, want een nieuwe werkdag staat al voor de deur.
We hebben geluk. Tijdens ons bezoek krijgt de Gistelse brandweer een oproep binnen van een brand aan een maïsveld langs de A18 in Ettelgem (foto 2). We noteren 10.36uur. Amper twee minuten later komen de eerste vrijwillige brandweermannen al toe in de kazerne. Sommigen met de fiets, anderen met de auto. De brandweerpakken worden – al lopend – in enkele seconden aangetrokken. Om 10.40uur rukt een tankwagen met de eerste manschappen uit (foto 3), kort erna gevolgd door een autowagen en de snelle hulpwagen. Zes minuten na de oproep is de kalmte al teruggekeerd in de kazerne. Indrukwekkend. Enkel in de dispatchingruimte, waar men contact houdt met de brandweerlui ter plaatste, is er nog leven. Het bleek uiteindelijk om een boer te gaan die zijn gras aan het afbranden was. Loos alarm dus, en de brandweer keerde terug naar de kazerne (foto 4).
We waren getuige – vanop de eerste rij – hoe een dringende interventieoproep aangepakt wordt. Snel en kordaat was de conclusie.
DOMINIQUE JAUQUET 